Zwaan kleef aan

Die grote groep rollende skaters door de stad op vrijdagavond. Als het ter sprake kwam bij familie, vrienden, collega’s of tijdens spontane ontmoetingen in de stad, de meeste mensen kenden die groep wel. Hadden hen een keertje zien rijden of toegejuicht tijdens het vertrek vanaf de Korte Heuvel. Of zeiden vaak: “Ja, dat lijkt mij ook wel iets om bij aan te sluiten. Dat zou ik graag ook eens willen doen!”.

Eén van de uitgangspunten voor de Tilburgse fridaynightskate is altijd geweest dat we iedereen op een laagdrempelige manier wilden laten kennis maken met skaten. Een ideale sport om lekker vrij en onbezorgd te bewegen door de stad en directe omgeving. Gewoon op je skates, skeelers of rolschaatsen genieten van muziek, samenzijn met gelijkgestemden en het beste asfalt wat Tilburg te bieden heeft. Een prima manier om de stad te ontdekken, nieuwe mensen te ontmoeten en calorieën te verbranden. Dé ideale start van het weekend voor veel skaters.

Toen ik weer in Tilburg kwam wonen in het voorjaar 2002 was ik op zoek naar een nieuwe sport. Ik woonde daarvoor al in Rotterdam en heb daar mijn eerste skates gekocht en reed mijn eerste rondjes rond de Kralingseplas. Al snel hoorde ik van iemand dat er een fridaynightskate in Tilburg was. Tja, ik vond het eigenlijk al best lekker om eens een rondje richting Oisterwijk te rijden. Lekker alleen, ongedwongen, niet gebonden aan een sportclub of  vaste afspraken. De ongebonden sportrecreant.

Toch kwam ik die gekleurde en bonte stoet wel eens tegen in de stad. Het zag er wel gezellig uit. Maar ook een beetje suf en traag. Het idee bleef een paar weken in mijn hoofd hangen, totdat iemand mij vertelde dat je gewoon gratis mee kon doen. Ze hadden een vast vertrekpunt en tijd: 20.00 uur bij ’t Vaticaan op de Korte Heuvel.

Op een zonnige vrijdagavond besloot ik maar eens te gaan kijken. Ik was nieuw in de stad, kende er niemand, trok mijn skates aan en reed mee. Gezellig! Leuke groep! Ah, die afstand is toch wel pittig, de vaste pauze welkom. Na een aantal weken kreeg ik wat meer moed, ontstond er contact in de groep en vond ik het ‘zwaan kleef aan’-principe eigenlijk heel fantastisch. Nog steeds tot niets verplicht, lekker lol hebben en mee doen. Maar er was nog iets wat mij fascineerde. Hoe kon dit evenement nu georganiseerd worden? Wie waren die jongens uit het bestuur? Hadden ze geen hulp nodig? Stiekem wilde ik eigenlijk ook wel iets sneller dan de rest. En de ‘blokkers’ met hun hesje hadden duidelijk lol. Die verplaatsten zich snel, haalden mooie stunts uit en zorgden ervoor dat iedereen onbekommerd en veilig kon mee doen.

Na een aantal keren mee te hebben gereden ving ik ergens op dat ze meer vrijwilligers nodig hadden. Blokkers vooral, want de groep skaters was aan het groeien. Ik gaf aan dat ik wel mee wilde helpen. Nou, ze hadden me al wel zien skaten. Ik bleek wel mee te kunnen, en kreeg een avond een hesje aangereikt. Wil je ons helpen? Nou, laat maar zien. De eerste zomer reed ik bijna volledig mee en uit. In dat gele hesje. Ik vond het wel stoer. En heerlijk om bij de groep te horen, en tegelijkertijd ook te genieten van het samen sporten en ook anderen de kans te geven om zich aan te sluiten. Dat principe is altijd hetzelfde gebleven: Je kon komen skaten, aansluiten of niet en weer gaan wanneer je dat niet wilde. Niemand was iets verplicht. En toch is er door de jaren heen iets moois ontstaan: de ongebonden sporters werden vrienden. Ja, er waren vriendengroepen die ook mee deden. Iedereen had zo zijn/haar eigen contacten in de groep. Het skaten verbond ons. Dat is dé kracht van de Friday Early Evenin’ Skate in Tilburg. En dat al 25 jaar lang.

                                  

Ingestuurd door Klaus Hoven - voorzitter F.E.E.S.T. 2003 - 2015